Defacto bedrijfsuitje: Spektakelstuk de Stormruiter
Vrijdag 5 oktober waren we in Leeuwarden bij het spektakelstuk 'De Stormruiter', een groots verhaal over een eeuwenoude Nederlandse strijd, die tegen de zee. Het verhaal, gebaseerd op het boek 'Der Schimmelreiter van Theodor Storm en geregisseerd door Jos Thie, speelt zich af in de 18e eeuw aan de Friese waddenkust. Het beschrijft de dagelijkse beslommeringen van het dorp het Bildt dat bezig is om de dijk gereed te maken die het zou moeten beschermen tegen stormen en hoog water.
We vertrokken in twee groepen naar Leeuwarden. Het overgrote deel van onze developers was namelijk aanwezig bij Fronteers, een tweedaags event voor front-end web development in Amsterdam. Op dit event waren een aantal internationaal bekende sprekers aanwezig zoals Mathias Bynens (Google), Nikolas Means (Github) en Chris Lilley (W3C). Hier hebben onze developers kennis genomen van interessante ontwikkelingen op het gebied van front-end development. Met de rest van Defacto vertrokken we aan het einde van de middag vanuit Groningen naar Leeuwarden om daar gezamenlijk heerlijk te eten bij het WTC.
Iets voor 20 uur worden we door vrijwilligers naar onze zitplaatsen gewezen. Op een enorme tribune blijkt dat wij de beste zitplaatsen van de avond hebben, vooraan en in het midden. Wanneer we zitten wordt het ons duidelijk dat de productie van zeldzame grootte is, zeker voor Nederlandse begrippen. Tel daarbij op een cast met namen als Ellen ten Damme, Jelle de Jong, Annemaaike Bakker, de inzet van meer dan honderd Friese paarden en het is dan ook geen wonder dat de ruim 100.000 kaarten in een mum van tijd uitverkocht waren. Gedurende 2 en half uur worden we meegenomen in het leven van boerenknecht Hauke Haien (gespeeld door Jelle de Jong) en zijn ambitie om vooruitgang en een veilig leven te creëren voor het Bildt, door de bestaande zwakke dijken te vervangen.
Kern van het verhaal is de keerzijde van ambitie en welvaart. Het dorp berust in de voorspoed en het neemt Hauke niet serieus wanneer hij zegt dat de laatste oude dijk vervangen moet worden. Aan het eind zien we hoe de oude dijk doorbreekt en het dorp vervolgens dreigt terug te vallen in oude en achterhaalde volksgebruiken. We worden er als publiek op gewezen dat voortgang niet blijvend is, maar dat het continu inzet vereist, anders kan de tijd zomaar teruggezet worden. Aan het einde van het stuk, wanneer de zee is doorgebroken en het de welvaart afgenomen heeft, horen we een jonge boerenknecht een versje over dijkberekeningen zingen die we ook Hauke aan het begin hoorden zingen. De voortgang begint weer van voren af aan.
Terwijl we napraten over de voorstelling, wordt duidelijk dat de voorstelling iedereen boeide om zijn of haar eigen hoogtepunten: de techniek achter de productie, de zangkunsten van Ellen ten Damme en Annemaaike Bakker en de halsbrekende stunts die halverwege het verhaal werden uitgevoerd met de paarden worden vaak genoemd. Een ander hoogtepunt was een groep ganzen, waarvan eentje tot veler vermaak onverwachts rechtsomkeert maakte en in de coulissen verdween. We doen nog een drankje in het WTC hotel waar we met man en macht probeerden bitterballen te bestellen. Uiteindelijk kregen we snacks, maar helaas geen bitterballen. We praten nog wat na over de avond, de voorstelling, de weekendplannen en vertrekken even later weer naar huis, na een enorm geslaagde avond.
