‘Leren is werken, werken is leren’
De randvoorwaarde voor een lerende organisatie
‘Werken is leren, leren is werken’. Dit is het motto van de academie van het MUMC (Maastricht University Medical Center). Een motto dat, hoe langer ik erover nadenk zich steeds meer bij mij nestelt als een onomstotelijke waarheid wanneer het gaat over opleiden. Ik kan dit motto zeker toepassen op mijn eigen situatie. Momenteel werk ik als implementatie-consultant bij een softwarebedrijf dat leermanagementsystemen (LMS) verkoopt. Mijn vooropleiding…onderwijskunde. Hoewel ik in mijn werk dagelijks te maken krijg met een hoop vragen die voor een onderwijskundige zeer interessant zijn is mijn vooropleiding toch niet echt toegespitst geweest op wat ik uiteindelijk ben gaan doen. Zelfs als ik na mijn studie in een wat meer ‘klassieke’ onderwijskundige functie terecht was gekomen, vraag ik me af of ik daar echt op voorbereid was geweest.
Werken = leren
Hoe ben ik dan op mijn huidige niveau terecht gekomen? Dat is gebeurd tijdens het werk (werken = leren). Door mee te lopen met collega’s, veel vragen te stellen en de informatie die beschikbaar is na te slaan. Maar ook door ervaringsuren op te doen. Niet echt een revolutionair antwoord. Ik denk dat iedereen die de vraag gesteld wordt hoe ze goed zijn geworden in hun werk een gelijksoortig antwoord zou geven. Dat is ook precies de reden dat grote organisaties werken met inwerktrajecten voor nieuwe medewerkers en stages een integraal onderdeel zijn van beroepsopleidingen.
Blijvende behoefte naar het delen van kennis
We weten dus allemaal dat deze manier van leren werkt. Helaas lijkt het alsof we dat veelal - na de initiële inwerkperiode van werknemers - vergeten. Waar voor nieuwe medewerkers vaak een veelheid aan informatie snel en makkelijk beschikbaar is, wordt wanneer je deze ‘basiskennis’ over je functie en het bedrijf op orde hebt de kwaliteit van de informatiestroom vaak snel minder. Dat terwijl de behoefte aan kennis met elkaar delen absoluut niet afneemt. De kennis die gezocht wordt is echter vaak van een complexere aard dan tijdens een inwerktraject, waardoor minder mensen hier echt iets van weten of weten waar deze informatie is vastgelegd (als dat überhaupt al is gebeurd). Het vinden van specifieke informatie wordt al snel een zoektocht op de beruchte ‘H-schijf’. Je kent vast die ene persoon die al 3 jaar door de mappen struint om dat ene bestandje uit 2008 terug te vinden waarin ooit een besluit is vastgelegd.
Tijd om te leren van elkaars expertise in werkomgeving
We weten dat we het meeste leren van elkaar en om ons werk goed te doen de kennis en expertise van elkaar nodig hebben. Toch faciliteren we dit over het algemeen vrij slecht. We leven inmiddels in 2016 en anno nu hebben we in geen enkel ander aspect van ons leven nog een H-schijf nodig. Dat terwijl onze informatiebehoefte alleen maar is toegenomen. Een heleboel applicaties en websites helpen ons daarmee. Wikipedia, YouTube, Facebook en Twitter. Overal halen we informatie vandaan. Al deze succesvolle software oplossingen hebben twee dingen gemeen:
- Het is makkelijk naar informatie zoeken
- Er is mogelijkheid tot interactie met elkaar
In onze vrije tijd leren we dus continu op deze manier van elkaar. Volgens mij is het tijd om dit op dezelfde manier in onze werkomgevingen te gaan regelen. Pas wanneer medewerkers onderling makkelijk, snel kennis kunnen uitwisselen, van elkaar kunnen leren kun je mijns inziens spreken van een lerende organisatie.
*Wij doen dit nu met CAPP Agile Learning
Heb je vragen naar aanleiding van deze blog? Neem dan contact op met Joep of bel Defacto op 050 3144832.
